احتجاجی جدید بر زندگی پس از مرگ

انسان به طبیعت آگاهی و خواست خود زندگی را می‌‌طلبد‌‌، به زندگی می‌‌اندیشد‌‌، از آن محافظت می‌‌کند و از هر چه بر ضد آن باشد می‌‌گریزد. مرگ‌‌، به‌ویژه آن‌‌گاه که پایان مطلق زندگی تلقی شود‌‌، بیش‌‌تر از هر چیز دیگری هراسناک می‌‌شود. هرچند اموری در زندگی برای انسان ناخوشایند باشد، ناخرسندی به اصل زندگی سرایت نمی‌‌کند و او به زندگیِ بدون آن امور می‌‌اندیشد. اصل اعتقاد به زندگی‌‌، بقا و جاودانه بودن آن به طور اطمینان‌‌آوری به پیغام پیامبران خداوند تکیه زده است. در میان دانشوران‌‌، فیلسوفان نیز برای اصل زندگی پس از مرگ دلایلی آورده‌‌اند. در میان دلایل متقن بر زندگی پس از مرگ‌‌، دلیلی که افزون بر اتقان‌‌، امکان ورود سریع و عمیق به عقل عام بشری را د، بهتر و برتر از دلیل‌‌های دیگر است. در این مقاله می‌‌کوشیم تا چنین دلیلی بر زندگی پس از مرگ نشان داده شود‌‌، دلیلی که به چیزی جز تأمل و تدبر وابسته نیست و در دسترس همگان است.